หนังสือเล่มนี้เป็นงานประพันธ์ของ วิลเลียม เชคสเปียร์ เป็นแนวบทพูดที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครเวทีที่มีตัวละครกับฉากสลับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป ช่วงแรก ๆ ที่อ่านยังรู้สึกไม่คุ้นชินกับบทละครแนวนี้อยู่ ทำให้ติด ๆ ขัด ๆ บ้าง เพราะต้องพลิกกลับไปดูหน้าแนะนำตัวตัวละครบ่อย ๆ แต่เมื่ออ่านไปสักพักจนคุ้นเคยกับตัวละครแล้วก็จะเริ่มไหลลื่นเหมือนได้ฟังคนสนทนากันจริง ๆ แม้จะไม่มีคำพรรณาบรรยายเหตุการณ์เหมือนนิยายทั่ว ๆ ไป แต่บทพูดก็สละสลวยคมคาย...
-
-
ในบรรดาสรรพสิ่งทั้งมวล ความคิดจิตใจของเราเป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ ทรราชอาจกักขังร่างกายของเราได้ แต่ไม่อาจกักขังความคิดของเราได้ จอมกษัตริย์สามารถบังคับให้เราก้มหัวสวามิภักดิ์ได้ แต่ไม่สามารถบังคับจิตใจของเราให้ก้มกราบได้ โรคอัมพาตสามารถต่อต้านการควบคุมร่างกาย แต่ไม่อาจต่อต้านจิตนาการไม่ให้โลดแล่นไปยังสุดขอบจักรวาลได้...