ในค่ำคืนที่เงียบสงัดคืนหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังมองหาหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นหนังสืออีกเล่มที่โดนปลวกกัดกิน ผมตัดสินใจหยิบมันออกมาปัดฝุ่นเพื่อพลิกดูเนื้อหาข้างใน พลันสายตาไปหยุดอยู่ที่ภาพกระดานหมากล้อม ถึงแม้ผมจะเคยอ่านหนังสือเล่มนี้เมื่อหลายปีก่อน แต่ผมรู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมัน นี่ก็น่าจะเป็นหมากล้อมอีกกระดานหนึ่ง...

หนึ่งในหลักการดำรงชีวิตที่เป็นสัจธรรมอันจริงแท้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงก็คือ ไม่ว่าคุณจะเป็นใครหรือทำอะไร ย่อมมีคนชอบและไม่ชอบคุณเสมอ ต่อให้คุณพยายามทำตัวเป็นคนที่ดีพร้อมจนไร้ที่ติ สมบูรณ์แบบประหนึ่งไข่มุกปราศจากตำหนิก็ย่อมมีคนเกลียดและต่อต้านคุณอยู่ดี และต่อให้คุณเป็นคนที่เฮงซวยหรือคนชั่วช้าระยำตำบอนแค่ไหนก็ยังมีคนที่ชอบและพร้อมสนับสนุนคุณอยู่ดี...

หนึ่งในคุณลักษณะของอัลลอฮ์คือการรักที่จะให้อภัยโทษแก่บ่าว เมื่อเขาสำนึกผิดและขออภัยโทษต่อพระองค์ ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรที่จะยอมรับสารภาพว่าเราอ่อนแอเมื่อเรากระทำผิด เป็นความอ่อนแอที่เราเองก็อยากปรับปรุงมันให้เข้มแข็ง แต่ก็ยังพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า การหลอกคนอื่นและตนเองว่าเราดีเยี่ยมอยู่แล้วอย่างไม่มีทางทำผิดพลาดได้ ไม่ใช่คุณลักษณะของมนุษย์ที่ควรจะเป็น...

ในบรรดาสรรพสิ่งทั้งมวล ความคิดจิตใจของเราเป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ ทรราชอาจกักขังร่างกายของเราได้ แต่ไม่อาจกักขังความคิดของเราได้ จอมกษัตริย์สามารถบังคับให้เราก้มหัวสวามิภักดิ์ได้ แต่ไม่สามารถบังคับจิตใจของเราให้ก้มกราบได้ โรคอัมพาตสามารถต่อต้านการควบคุมร่างกาย แต่ไม่อาจต่อต้านจิตนาการไม่ให้โลดแล่นไปยังสุดขอบจักรวาลได้...

หลาย ๆ คนคงเคยประสบกับช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ที่ไม่แน่ใจในความความหมายของตนเองว่า เรามีความหมายอะไรกับโลกใบนี้บ้าง เรามีความหมายอะไรกับใครสักคนบ้างหรือเปล่า? เราจะนิยามความหมายของเราอย่างไร ณ ช่วงเวลาชีวิตสั้น ๆ ที่ได้เกิดมานี้? ไม่ว่าตอนนี้เราจะรู้หรือไม่รู้ความหมายนั้น แต่อย่าลืมว่าครั้งหนึ่งเคยมีใครบางคนเคยให้ความหมายของเราในวันที่เราเกิดมาลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก ส่วนใหญ่คน ๆ นั้นก็คือพ่อแม่ของเรา และความหมายนั้น...

ได้เวลาบันทึกเรื่องราวการเดินทางของตนเองสักที ชีวิตของผมในวัย 35 นี้ เป็นวัยที่อาจจะเดินทางผ่านพ้นครึ่งหนึ่งของชีวิตไปนานแล้ว บางทีพรุ่งนี้ผมอาจจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้ ผมปรารถนาที่จะบันทึกความนึกคิดของผมลงในที่แห่งนี้ อย่างน้อยเมื่อผมจากไป ตัวตนของผมส่วนหนึ่งก็ยังคงมีชีวิตอยู่ ณ จุดเล็ก ๆ ในจักรวาล ผมตั้งใจที่จะบันทึกทุกอย่างที่เป็นไปได้ ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ แง่คิด บทเรียน ความยินดี ความเจ็บปวด และอื่น ๆ เผื่อที่ว่ามันจะเป็นประโยชน์แก่ใครสักคนหนึ่งที่เผลอมาอ่านมัน