หนังสือเล่มนี้เป็นงานประพันธ์ของ วิลเลียม เชคสเปียร์ เป็นแนวบทพูดที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครเวทีที่มีตัวละครกับฉากสลับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป ช่วงแรก ๆ ที่อ่านยังรู้สึกไม่คุ้นชินกับบทละครแนวนี้อยู่ ทำให้ติด ๆ ขัด ๆ บ้าง เพราะต้องพลิกกลับไปดูหน้าแนะนำตัวตัวละครบ่อย ๆ แต่เมื่ออ่านไปสักพักจนคุ้นเคยกับตัวละครแล้ว ก็จะเริ่มไหลลื่นเหมือนได้ฟังคนสนทนากันจริง ๆ แม้จะไม่มีคำพรรณาบรรยายเหตุการณ์เหมือนนิยายทั่ว ๆ ไป แต่บทพูดก็สละสลวยคมคายอยู่ในตัว จนบางครั้งก็รู้สึกเหมือนกำลังอ่านบทกวีอยู่ ซึ่งมีอะไรให้ขบคิดเกี่ยวกับมันพอสมควร และนี่เป็น 20 ข้อคิดที่ได้จากหนังสือ King Lear
- ในเรื่องของความรัก จงให้นำ้หนักของการกระทำมากกว่าคำพูด
- จงระวังคำชื่นชมที่ยกยอเกินจริง เพราะเขาอาจทำเพื่อปกปิดเจตนาอันร้ายกาจอยู่
- อย่าตัดสินใจในเรื่องสำคัญหรือคอขาดบาดตายในขณะที่ยังมีอารมณ์โกรธ
- เรื่องภายในจิตใจเราอาจรักลูกคนหนึ่งคนใดมากเป็นพิเศษ แต่เรื่องการกระทำเราต้องมีความยุติธรรม
- อย่าหลงเชื่อคำนินทาใส่ร้าย จนกว่าจะพิสูจน์ถึงความจริงแท้เสียก่อน
- หากมีคนมาพูดถึงด้านที่ไม่ดีของคนอื่น ให้คิดเสียก่อนว่าเขามีจุดประสงค์อะไรถึงได้ทำเช่นนั้น
- ระวังการแบ่งทรัพย์สินทั้งหมดให้ลูก ๆ ก่อนที่เราจะเสียชีวิต เพราะสุดท้ายอาจได้ใช้ชีวิตโดยไม่เหลืออะไร
- คนเป็นพ่อแม่จะเห็นธาตุแท้ของลูก ๆ เมื่อไม่มีทั้งอำนาจและปราศจากเงินทอง
- เพื่อที่จะมีชีวิตรอด บางครั้งก็ต้องแกล้งบ้า แสร้งโง่ และยอมเสื่อมเสียเกียรติยศ
- เพื่อที่จะบรรลุผลสำเร็จ บางครั้งก็ต้องเก็บงำปณิธานไว้กับตัว รอคอยจังหวะเหมาะสมจึงค่อยเปิดเผย
- เพื่อนที่จริงใจ คือคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เพื่อนได้รับสิ่งดี ๆ แม้จะถูกเกลียดก็ตาม
- บางทีก็มีแต่เวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์ถึงความรักที่เรามีต่อใครสักคน
- จงเลือกคู่ครองที่ปฏิบัติต่อครอบครัวอย่างดี เพราะหากเขาทรยศคนในครอบครัวได้ เขาก็ทรยศคู่สมรสได้
- บางช่วงเวลา อารมณ์ขันก็สามารถเยียวยาความทุกข์ยากภายในจิตใจได้
- เมื่อรู้ว่าทำผิด อย่ารอนานเกินไปเพื่อปรับปรุงแก้ไข เพราะมันอาจสายไปแล้วก็ได้
- การโดนคนที่เรารักทรยศหักหลัง เจ็บปวดยิ่งกว่าการโดนคมมีดของศัตรูเสียอีก
- จงกำจัดเจตนาร้ายที่ซ่อนอยู่ในหัวใจ หาไม่แล้วมันจะเติบโตทิ่มยอดออกมาจากทรวงอกให้ผู้คนได้เห็น
- สิ่งดีหรือร้ายที่เราได้ทำไป ไม่ทางใดทางหนึ่งเราจะได้รับตอบแทนกลับคืนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
- จงต่อต้านความอธรรมเท่าที่มีความสามารถ การเพิกเฉยต่อมันก็คือความอธรรมรูปแบบหนึ่ง
- การดูคนที่รักเราจริง คือดูตอนที่เขายังอยู่กับเรา แม้เราจะไม่มีสิ่งใดตอบแทน
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงข้อคิดส่วนหนึ่งเท่านั้น ใครที่เคยอ่าน King Lear แล้วมีบทเรียนอื่น ๆ นอกเหนือจากนี้ อยากให้คอมเมนท์มาแบ่งปันกัน ส่วนใครที่ยังไม่อ่านอยากแนะนำให้ลองหามาอ่านดู รับรองว่าสนุก อ่านง่าย และได้ข้อคิดจากสำนวนที่สละสลวยอีกด้วย
